در گزارش لیمو بلاگ عنوان شد؛
نگاه سنتی، عدم اعتماد و قوانین نظارتی مانع دانش بنیان کردن صنایع
یک فعال دانش بنیان اظهار داشت: دلیل استفاده نکردن از دانش شرکتهای دانش بنیان، پارادایم سنتی مدیران دولتی و خصوصی و همینطور بی اعتمادی بخش خصوصی به خود و همینطور عدم اعتماد بین خصوصی ها ودولتی هاست.
به گزارش لیمو بلاگ به نقل از مهر، بعد از نامگذاری سال جاری به سال تولید دانش بنیان و اشتغال آفرین، وعده های مختلفی در جهت پشتیبانی از شرکتهای دانش بنیان از سطح مجلس و دولت و سایر ارکان داده شده است. در این شرایط آنچه مهم می باشد این است که نیازهای واقعی فعالان دانش بنیان احصاء شود تا جهت گیری های حاکمیتی به سمت و سوی اشتباهی نرود. خبرگزاری مهر پیش تر در گزارشی به این مورد اشاره نمود که تسهیلات بانکی و تأمین مالی در اولویت شرکتهای دانش بنیان نیست. در همین راستا محمد بارانی، یک فعال حوزه دانش بنیان در گفتگو با خبرنگار مهر در ارتباط با مشکلات موجود در بحث بومی سازی تجهیزات داخلی اظهار داشت: اگر قراردادها توسط دولت و شرکتهای پیمانکاری به صورت مستقیم منعقد شود، بخصوص در شرایط کنونی و با عنایت به پیمانی که بین چین و روسیه بسته شده، در عین حال هم برجام هم به ثمر برسد، اساسا نباید منتظر بومی سازی در تجهیزات مورد نیاز صنایع باشیم. در این شرایط، شرکتهای خارجی بر مبنای قراردادهایی برخی محصولات را به بهانه قراردادهای جوینت ونچر در اختیار شرکتهای داخلی قرار می دهند که اساسا بومی سازی در این نوع کارها اتفاق نمی افتد و یا خیلی کند و ضعیف پیش می رود. این فعال دانش بنیان افزود: اگر قرار باشد که تحت فشار فاینانس و شرایط ویژه ای پروژه ای با سرعت پیش برود که برای تکمیل و به انجام رساندن آن پروژه از خارجی ها خرید نماییم بهتر است این خرید توسط شرکتهای خارجی صورت گیرد و شرکت داخلی با طرف خارجی تحت این شرایط همکاری کند. با این شرایط، چانه زنی برای انتقال تکنولوژی و فناوری زیاد است اما وقتی مقرر است که به صورت مستقیم دولت با خارجی ها قرارداد ببندد در این صورت شرکت خارجی از موضع بالا برخوردار می باشد و اساسا کم فروشی می کند که در نهایت هیچ اتفاق مثبتی برای تولید داخل و دستاورد ملی نخواهیم داشت. وی در ارتباط با مشکلات حوزه نظام تأمین مالی شرکتهای دانش بنیان عنوان کرد: هم اکنون مشکل اصلی ما ساخت تجهیرات نیست. بین پنج تا ده درصد تجهیزات یک پروژه، وارداتی است، بلکه مسئله ما این است که بازار سرمایه و سیستم بانکی ما تجربه برای حضور در پروژه ها را به صورت ای پی سی اف (EPCF) ندارند. یعنی بودجه یک پروژه پرداخت می شود اما پس از چند تا کار در نهایت پیمانکار هزینه را باز می گرداند. در عین حال بانکهای ما هم در این شرایط درست رفتار نمی کنند فقط نقش یک باجه پرداخت و دریاف پول را دارند در حالیکه بانک مرکزی باید به بانکها ابلاغ کند که مانند یک کنسرسیوم وارد پروژه ها شود یعنی از جانب دولت در این کار حضور داشته باشد. در این شرایط کارها به خوبی پیش می رود و ظرفیت های زیادی هم ایجاد می شود. این فعال دانش بنیان پیرامون پارادایم سنتی مدیران دولتی در زمینه بی اعتمادی به شرکتهای دانش بنیان اظهار نمود: دلیل استفاده نکردن از دانش شرکتهای دانش بنیان، پارادایم سنتی مدیران دولتی و خصوصی و همینطور بی اعتمادی موجود در بخص خصوصی به خود وهمچنین عدم اعتمادیست که بین خصوصی ها و دولتی هاست. این مورد به یک باور ملی نیاز دارد. وی ادامه داد: یک راهکار اعتمادسازی این است که معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به جای دانش بنیان کردن کار و تجهیزات آنها بودجه های پژوهشی دهد، بعنوان مثال فقط یک رشته را برگزیده و آنرا دانش بنیانی و توسعه دهند. ما شاهد بودیم که با حداقل حمایت معاونت علمی و فناوری چند شرکت استارت آپی رشد کردند. وی عنوان کرد: بنابراین، اگر این حمایت ها در حوزه دانش بنیانی اتفاق نمی افتاد این استارت آپ ها مثل دیجی کالا رشد نمی کردند. حالا ما باید بر روی زیرساخت های ملی تمرکز نماییم و معاونت ریاست جمهوری بعنوان مثال برای یک منطقه کوچک نفتی، با استفاده از بودجه اعتبارات دانش بنیان، بخش خصوصی آنرا توسعه فناوری و توسعه میدانی دهد و در صورتیکه این بودجه در اختیار آن بخش دولتی قرار گیرد که کل فناوری آن در داخل کشور صورت گیرد. راهکارهای زیادی وجود دارد که به اراده، محدودیت ها و شرایط موجود بستگی دارد. اگر دولت ما بخواهد در اینباره کمی راهبردی فکر کند، اساسا به سادگی به این مهم دست پیدا می کند. بارانی همینطور در مورد نقص قوانین در بخش تولید هم اظهار داشت: به صورت کلی، ما در سطح حاکمیت و قوانین حمایتی مشکلی نداریم. نهاده های تولید و فناوری هم به حد کفایت وجود دارد اما مشکل اصلی اجرای قوانین است. شرکتهای دانش بنیان چالش هایی در سطح اقتصاد کلان دارند. وقتی در سطح اقتصاد خرد پروژه ها متوقف شود، تقاضایی برای خرید از شرکتهای دانش بنیان وجود ندارد. چه بسا با همین تقاضای کم هم شرکتهای دانش بنیان توسعه پیدا کرده اند. ما امروز کمپرسور، توربین و کراشه های الکترونیک می سازیم، نانو تکنولوژی و بسیاری از تکنولوژی های دیگر را داریم اما اگر مرزها باز و روند واردات مثل گذشته باشد، یک سری سازندگان موفق و شرکتهای دانش بنیان ورشکست و مدیران آنها ناامید شده و دیگری کسی امیدی به تولید پیدا نمی نماید. او در آخر تصریح کرد: وقتی یک مدیر در حوزه دانش مدیریت ضعف داشته باشد، قادر به انتخاب ریسک پذیری نیست، ما اگر انتظار داریم که مدیری یک جریان و نهضت ایجاد نماید، مدیران باید دانش لازمه مدیریت آنرا داشته باشد. قوانین نظارتی هم پاشنه آشیل این مبحث است. یک مدیر دولتی اگر خرید خارجی کند و با مشکل مواجه شود، سازمان بازرسی کشور مشکل برای او نمی بیند اما اگر ساخت داخل خرید کند و با مشکل مواجه شود با او به شدت برخورد می کند.
این مطلب لیمو بلاگ را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط در لیموبلاگ
نظرات بینندگان لیموبلاگ در مورد این مطلب