علی نصیریان، خاطرات جوانی خویش را در سنگلج زنده کرد
به گزارش لیمو بلاگ، علی نصیریان در تئاتر قدیمی «سنگلج»، از خاطره های جوانی اش گفت، برای جمع صمیمانه ای که در این تئاتر گرد هم آمده بودند، آواز خواند و سفارش نسل جوان را به مسؤلان هنری کشور کرد.
او همین طور درگذشت ناصر تقوایی را تسلیت گفت و او را جواهر باارزش هنر کشور خواند.
به گزارش لیمو بلاگ به نقل از ایسنا، روز پنجشنبه، ۲۴ مهر ماه به انگیزه شصتمین سالگرد تاسیس تماشاخانه سنگلج، جمعی کوچک و صمیمی از هنرمندان تئاتر به این تماشاخانه دعوت شدند. جمعی که گرد علی نصیریان نشستند، خاطره های شیرین خویش را روایت کردند و درخواست های خویش را از شهرداری و وزارت ارشاد بیان نمودند.
علی نصیریان هم که همواره علاقه خویش را به تماشاخانه قدیمی سنگلج بیان کرده، با تماشای پوستر تئاترهای قدیمی این تماشاخانه که بعضی از آنها را خود کارگردانی کرده بود، به مرور خاطرات خود پرداخت. او با صبر و حوصله به داخل این تماشاخانه قدیمی رفت. بر صندلی های آن دست کشید و برای لحظاتی روی صحنه رفت تا این خاطره بازی کامل بشود.
در این برنامه که با حضور هنرمندانی مانند سعید امیرسلیمانی، اکبر زنجانپور، هادی مرزبان، فرهاد آییش، مائده طهماسبی، آتش تقی پور، اکبر رحمتی، فرزانه کابلی، محمدرضا خاکی، عبدالرضا اکبری، اردشیر صالح پور و هنرمندانی از نسل جدیدتر چون اتابک نادری، کورش سلیمانی، سیروس همتی، هادی عامل و... برگزار شد، علی نصیریان کیک تولد ۶۰ سالگی تماشاخانه «سنگلج» را برید و به یاد خاطرات جوانی اش، قطعه آوازی از یکی از نمایش هایش اجرا کرد.
او خطاب به مدیران هنری کشور اشاره کرد: شناسنامه و هویت هر ملتی، فرهنگ آنست. هر چه نطق و سخنرانی نماییم و روزنامه منتشر نماییم و... هیچ یک به اندازه فرهنگ که بخش بسیار لطیف و زیبای آن هنر است، موثر نیست. بدین سبب بی توجهی به فرهنگ و هنر و کم عنایتی به آن اشتباه بزرگی است.
نصیریان، سفارش های خویش را خطاب به مدیران هنری چنین اضافه کرد: تقویت و پشتیبانی از هنرهای نمایشی، را به مسؤلان نمایشی گوشزد می کنم که بهترین راه معرفی یک ملت است. هم اکنون دنیا به ما تروریست می گوید در حالی که با ابزار هنر، به خوبی می توانیم ملت خویش را به دنیا معرفی نماییم. برای این کار باید گروههای هنری را به دیگر کشورها بفرستید تا هنر و هویت ملت ایران را نشان بدهند و چه امکانی بهتر از این.
او که بابت درگذشت ناصر تقوایی اندوهگین بود، با تسلیت گویی، در ادامه سخنان خود اضافه کرد: ناصر تقوایی جواهر یگانه ای بود. فقط یک تجربه همکاری در فیلم «ناخدا خورشید» داشتیم و به مدت چند ماه در خدمت ایشان بودم. رفتن هنرمندانی مانند داریوش مهرجویی و ناصر تقوایی غم انگیز است ولی نسل جوانی داریم که در هنر بویژه هنرهای نمایشی بسیار فعال است و می تواند جایگزین شایسته ای برای آنان باشد.
او تصریح کرد: هنرمندان ما درجه یک هستند و بازیگران ما چیزی از دیگران کم ندارند، تنها تفاوت آنان با بازیگران حرفه ای دیگر کشورها در بحث روانشناسی رفتاری و زبان است. همچنانکه ثابت شده نه فقط سینمای ما در دنیا موفق بوده بلکه تئاترمان هم چه در گذشته و چه حال، در فستیوال های بین المللی موفق بوده است.
نصیریان با یادآوری اجرای نمایش «خانه برناردا آلبا» کار روبرتوچولی، کارگردان آلمانی که با بازیگران ایرانی در ایران و آلمان روی صحنه رفته بود، افزود: همزمان با اجرای این نمایش از من خواستند همراه گروه به آلمان بروم. این نمایش به زیبایی در آلمان اجرا شد. تمام بازیگران آن هم دختران ایرانی بودند. آلمانی ها باور نداشتند که دختران ما این چنین هنرمند باشند. آنها تصور می کردند که ما هنوز با شتر رفت و آمد می نماییم در صورتیکه بهترین معرف یک ملت، فرهنگ آن است.
او اضافه کرد: من که پیر شده ام و ذی نفع نیستم اما می خواهم که بستر کار برای جوانان امروز فراهم گردد تا هم آنان کار کنند و هم بتوانیم با آثار هنری آنان، کشورمان را به دنیا معرفی نماییم.
او خطاب به مهدی احمدی، سرپرست معاونت هنری که در برنامه حضور داشت، اظهار داشت: اینها را به مدیران وزارت ارشاد منتقل کنید و البته آقای صالحی، وزیر فرهنگ هم هنرشناس است. ما هم نمی خواهیم شق القمر شود ولی در حد امکان برای فعالیت جوانان بسترسازی شود تا دنیا، هنر جوانان ما را ببیند.
نصیریان که بگفته خودش از تک تک آجرهای تماشاخانه سنگلح خاطره دارد، با روایت خاطراتی از تشکیل این تماشاخانه افزود: ریشه تئاتر ما در این تماشاخانه است و اگر این تماشاخانه رونق گرفت، اول به سبب اجرای نمایشنامه های ایرانی بود و بعد هم به این علت که چهارشنبه شب ها نمایش های زنده از تلویزیون در تمام کشور پخش می شد و مردم ما را بواسطه این نمایش ها می شناختند.
او با تشریح وضعیت تئاتر در دهه های گذشته و در شروع فعالیتهای هنری خودش یادآوری کرد: آن زمان که اصلا فرهنگ و هنر و تئاتر نبود. ما آغاز به کار کردیم و با کارهای ما بود که مهرداد پهلبد، رئیس وقت فرهنگ و هنر، تماشاخانه «سنگلج» و اداره تئاتر را ساخت. آن دوره، در هنرهای زیبا فقط آقای ابوالحسن صبا ارکستر ملی را درست کرده بود اما بخش تئاتر نداشت تا این که شاهین سرکیسیان ـ هنرمند ارمنی و یکی از اولین معلم های تئاتر که نصیریان هم با او همکاری کرده است ـ بواسطه یک رابطی، برای تئاتر کمک خواست و پهلبد هم گفت باید کارهایتان را ببینم. ما چند نمایش در سالن تمرین آقای صبا بازی کردیم و او پسندید و پرسید چه می خواهید.
نصیریان ضمن اشاره به شرایط ساخت تماشاخانه سنگلج اضافه کرد: زمین اینجا مال شهرداری بود که آنرا واگذار کرد. معمارش هم یک فرد ارمنی به نام بابایان بود که بدون دستمزد آنرا ساخت. در واقع این تئاتر رایگان ساخته شد. ما یتیم بودیم و تئاترمان هم با حمایت و کمک ساخته شد.
او همین طور خاطراتی از طریق اندازی اداره هنرهای دراماتیک روایت کرد و اضافه کرد: وقتی پهلبد نمایش ما را دید، از ما پرسید چه می نماییم، عباس جوانمرد در سمعی بصری که تازه تاسیس شده بود، کار می کرد ولی من بیکار بودم و پهلبد اظهار داشت که مرا هم استخدام کنند و به عنوان کمک آموزگار استخدام شدم. مرا به حسن شیرازی سپرد که مجله نمایش را درمی آورد. ما جا نداشتیم و من در اتاق آقای گرمسیری می نشستم و در این اتاق، افراد بسیاری را دیدم؛ سهراب سپهری و ابوالحسن صبا و... بعد از آن پهلبد به دکتر مهدی فروغ فرمان داد اداره هنرهای دراماتیک را بسازد و ما را جمع کند. آن زمان داشتند تالار رودکی را می ساختند.
او که نمایش های گوناگونی در «سنگلج» اجرا کرده و زمانی مدیریت آنرا هم عهده دار بوده، افزود: من نمایش «امیرارسلان» را کار کردم و نمایش «چوب به دست های ورزیل» ساعدی اینجا اجرا شد. عباس جوانمرد هم نمایش «پهلوان اکبر» بیضایی را کار کرد. این تئاتر، از نظر صدا و دید، تئاتر بسیار خوبی است. آن زمان که ما شروع کردیم، زمستان ها بخاری هایی خیلی ابتدایی داشت ولی علیایحال اینجا ساخته شد و رونق گرفت.
نصیریان با یادآوری دوره مدیریتش در اداره تئاتر افزود: آن زمان قصد داشتم تئاترها را به گروه ها واگذار کنم که دست دولت و اداره تئاتر نباشد. بهترین راه این بود که هنرمندان بزرگ ما مدیریت هنری تئاترها را به عهده بگیرند. تئاتر، هنر فردی نیست بلکه هنری جمعی است و استمرار آن وابسته به گروه است. هرچند پس از انقلاب خیلی از گروههای نمایشی ما از بین رفتند.
او ضمن اشاره به حضور بازیگران درخشان تئاتر در فیلمهای موج نو سینما اشاره کرد: تئاتر سنگلج زادگاه ساعدی بود و برکات بسیار خوبی داشت مثل فیلمهای «آرامش در حضور دیگران»، «گاو»، «بهترین بابای دنیا» و... که نطفه آنها در اینجا شکل گرفت.
در قسمتی از این برنامه، اتابک نادری، مدیر پیشین تماشاخانه «سنگلج» که در دوره مدیرت خود پیگیری های زیادی برای اجرای طرح توسعه تماشاخانه و در اختیار گرفتن ساختمان مجاور آن انجام داده بود، اظهار داشت: زمان بازسازی تماشاخانه متوجه اسناد در ارتباط با خریداری ساختمان مجاور شدم. از استاد انتظامی راهنمائی خواستم و ایشان عنوان کردند که با آقای نصیریان که مدیریت تماشاخانه را بر عهده داشته اند، صحبت کنم. متوجه شدیم دهه ۶۰ زمان مدیریت دکتر منتظری اقدامی حقوقی برای در اختیار گرفتن این ساختمان انجام شد اما رای دادگاه آنرا رد کرد چونکه به سبب وقوع انقلاب، مبایعه نامه رسمی نداشتیم و مالک ساختمان از دنیا رفته بود و وارثان هم آنرا فروخته بودند. بدین سبب پرونده مختومه شد اما باردیگر سراغ آقای انتظامی رفتم و خواهان آن شدم که شهرداری این ساختمان را به ما هبه کند. با پیگیری های ما و حمایت بزرگان تئاتر کشور، آقای قالیباف شهردار وقت دستور این کار را داد اما پس از رفتن ایشان این مساله اجرایی نشد.
نادری افزود: این تماشاخانه تنها جایی است که می تواند بافت فرهنگی را به این منطقه بازگرداند. ما به شهرداری گفتیم ساختمان متعلق به شما باشد اما اجازه بدهید ما بهره بردار آن باشیم. می توانیم اینجا چند سالن بلک باکس برای فعالیت جوانان درست نماییم. اگر بموقع این کار را انجام ندهیم، لاله زار دوم در خیابان بهشت اتفاق می افتد. یعنی سیستم شهری، بافت فرهنگی را خفه می کند در صورتیکه همه جای دنیا کنار یک بنای قدیمی، بنایی تازه راه اندازی می کنند تا آنرا احیا کند.
همینطور مهدی احمدی، سرپرست معاونت هنری هم حضور در این مراسم را توفیقی برای خود دانست و گفت رحمت خداوندی بر روح استاد ناصر تقوایی که از استوانه های هنر کشور بود. در همه جای دنیا تعدادی از اماکن به خاطر حضور بزرگان، ثبت شده اند. در حقیقت شخصیت ها به مکانها حرمت و قداست می دهند و هنرمندان بزرگی هم که در این تماشاخانه فعالیت نموده اند، سبب حرمت و قداست آن شده اند.
هنرمندان حاضر در برنامه هر یک خاطرات کوتاهی از سنگلج و نصیریان روایت کردند و اردشیر صالح پور، پژوهشگر و نمایشنامه نویس هم نکاتی را در رابطه با تماشاخانه سنگلج و وضعیت تئاتر در سالیان قبل از انقلاب بیان کرد.
در بخش پایانی برنامه، نشان شصتمین سالگرد تماشاخانه سنگلج به سبب سال ها فعالیت هادی مرزبان در زمینه اجرای نمایش های ایرانی به این هنرمند اهدا شد.
پریسا مقتدی، مدیر تماشاخانه سنگلج، یادداشتی را در رابطه با شصتمین سالگرد تاسیس آن خواند و هدایایی را به هنرمندان پیشکسوت حاضر در برنامه اهدا کرد.
در این برنامه محمد احمدی، سیاه جوان ۲۰ ساله ای که دانشجوی تئاتر است، با رخصت گرفتن از علی نصیریان، یک قطعه کوتاه سیاه بازی اجرا کرد و نصیریان هم با او همراهی کرد.
وی در قسمتی از اجرای خود رخصت گرفت تا دست نصیریان را ببوسد اما نصیریان اظهار داشت: هیچگاه دستبوس کسی نباشید چون فرهنگ ناپسند تملق را گسترش می دهد.
رضا مردانی، مدیر کل هنرهای نمایشی، نیکنام حسینی پور، مدیر مرکز روابط عمومی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کورش سلیمانی، کارگردان، بازیگر و مدیر مجموعه تئاتر شهر، سید وحید فخر موسوی، دبیر چهل و چهارمین جشنواره تئاتر فجر و وحید لک هم از دیگر حاضران در برنامه بودند.
در قسمت پایانی این برنامه، علی نصیریان با وجود خستگی، به داخل سالن رفت، روی صحنه سنگلج که در سالیان دور بارها بر آن ایفای نقش کرده بود، رفت، برای لحظاتی روی صحنه ماند و از نزدیک، نظاره گر وضعیت صندلی ها، صحنه و پرده آن شد و نکاتی را در رابطه با مراقبت از سالن و تغییرات آن بیان کرد.
در ادامه ویدیوی کوتاهی از این برنامه را تماشا می کنید.
منبع: لیمو بلاگ
این مطلب لیمو بلاگ را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط در لیموبلاگ
نظرات بینندگان لیموبلاگ در مورد این مطلب