گفت وگو با محمدرضا گودرزی مهر ـ مستندساز
از نشان دادن چرخه اعتماد به دانشمندان ایرانی تا ساخت یک مجموعه علمی
به گزارش لیمو بلاگ، سازنده مستند «چه شد که شد» به تشریح بخش های مختلف این مجموعه مستند علمی پیرامون دستیافته های محققان ایرانی پرداخت و اظهار داشت: این مستند با دغدغه نشان دادن چرخه اعتماد به دانشمندان ایرانی آغاز و بعد تبدیل به یک مجموعه مستند علمی شد.
محمدرضا گودرزی مهر، مستندساز در گفتگویی با ایسنا در رابطه با تولید مستند «چه شد که شد» با اعلان اینکه چه بسیار آثاری که خلق نشد و فرصت تحسین نداشت، نه به خاطر اینکه دیگران به صاحبش اعتماد نکردند، بلکه خود صاحب فکر و ایده جسارت عرضه اش را نداشت، می گوید: جرأت و جسارت ایده پردازی و قدم گذاشتن به سرزمین ناشناخته ها شرط ضروری جهت پیشرفت است. باید اول چرخه ای از اعتماد شکل بگیرد. مجموعه مستند «چی شد که شد» با دغدغه نشان دادن چرخه اعتماد به دانشمندان ایرانی آغاز و بعد تبدیل به یک مجموعه مستند علمی شد که کشف روش های نوین درمانی را به تصویر می کشد.
او با اعلان اینکه روش تازه ای از درمان سرطان مغز، کشف داروی دیابت نوع یک و ساخت پوست زنده در لابراتوار برای پیوند به انسان، سه موضوعی هستند که در این مجموعه به آنها پرداخته شده است، توضیح می دهد: قسمت دوم این مجموعه با عنوان «گورماهی» با مبحث غربالگری دارویی با کمک ماهی های آزمایشگاهی برای کشف داروی دیابت یکی از شگفت انگیزترین سوژه های این مجموعه است که قابل پخش است. سفر به دنیای موجودات میکروسکوپی حتماً برای مخاطب جذاب است.
گودرزی مهر سپس در رابطه با این که در زمان تولید این مستند چقدر کوشیده اند به قابلیتهای علمی ایران بخصوص در مبحث پزشکی اشاره کنند، می گوید: وقتی یک پژوهشگر ایرانی با زبان فارسی در رابطه با یک مبحث علمی درجه یک به ما اطلاعات می دهد و یک پژوهشگر ایرانی دیگر را درحال انجام یک فرایند پیچیده علمی می بینیم، ناخودآگاه این پیش فرض که فقط نژاد خاصی در اروپا بر علم تسلط دارند را باطل می کند.
او اظهار می کند: در این مجموعه مستند، آگاهانه این نکته را درنظر داشتیم که دانشمند ایرانی دیده شود و در میان دانشمندان ایرانی جوان ترها بیشتر دیده شوند. چونکه چشم مخاطبان به مستندهای علمی انگلیسی زبان عادت کرده و در نخستین مواجهه این فیلم ها را با هم مقایسه خواهند کرد. ازاین رو کوشش کردیم با افزایش کیفیت روایت فیلم، شان و جایگاه پژوهشگر ایرانی را رعایت نماییم.
این مستندساز در جواب این که چرا مستندهای کمی در رابطه با قابلیتهای دانشی ایران تولید شده است و این که آیا مستندسازان کمتر سراغ این موضوعات رفتند یا استقبالی از جانب مخاطب صورت نمی گیرد؟ می گوید: پس از سال ها تجربه همکلامی با محققان و دانشمندان ایرانی در حوزه های علمی مختلف این نکته را می گویم که این پیش فرض ذهنی حتی میان تعدادی از خود محققان جوان هم حاکم است که ما به قدر لازم خوب نیستیم. در صورتیکه بسیاری از آنها به غایت خوب هستند و در حوزه خودشان یکه تاز هستند. این باور در ذهن برخی مدیران و تصمیم گیران هم نقش بسته است. چه طور انتظار داشته باشیم که همه هنرمندان بر خلاف این جریان عمل کنند؟ هنرمندانی هم که به توانایی جوان ایرانی باور دارند عمدتا اقبال کمی در جلب نظر تهیه کننده و یا سرمایه گذار دارند؛ چون جریان اصلی فیلمسازی مستند، سلیقه ای غیر از این موضوعات دارند.
او با اعلان اینکه حرفش پیرامون مبحث فیلم است وگرنه شکی نیست که مبحث باید درست پرداخته شود و خلاقانه به تصویر کشیده شود تا بتوان آنرا بعنوان یک اثر هنرمندانه پذیرفت، می گوید: اشاره به این مورد را مهم می دانم که ما در حوزه ساخت مستندهای علمی در مقایسه با آثار بین المللی مزیت رقابتی نداریم، چون این ژانر بخصوص نیاز به ابزارها و زیرساخت های خاصی دارد.
گودرزی مهر با اشاره به روند تولید این مستند بیان این که پژوهش این مستند در یک فرایند یک ساله و به مرور انجام شد، توضیح می دهد: آشنا شدن با شخصیت ها و جلب اعتماد آنها برای قرار گرفتن مقابل دوربین یکی از سخت ترین و پرچالش ترین بخش های ساخت یک فیلم مستند است. به خصوص اگر شخصیت مورد نظر شخصی باشد که تحت درمان بوده و با عنوان بیمار باید تجربه خودش را بیان کند.
او می افزاید: این مساله از جنبه فرهنگی بسیار اهمیت دارد که این افراد اصلا نمی خواهند با این برچسب شناخته شوند و این دیدگاه سبب شده برخی از آنها بیماری خویش را از اعضای خانواده خودشان هم پنهان کنند. این انتخاب واکنشی است به بعضی اخلاق های ناپسند که حریم بیمار را محترم نگه نمی دارند. ما برای یکی از قسمت های این مجموعه پس از مدت ها تلاش و کسب رضایت خانوده یک کودک بیمار نتوانستیم به توافق برای ضبط تصویر و یا صوت مصاحبه برسیم و مجبور شدیم با حضور بازیگران این بخش از فیلم را جلو ببریم. با عبور از این مرحله سخت بقیه مسیر قابل طراحی است. فیلمبرداری و تدوین این مجموعه در طول یک سال انجام شد.
این مستندساز در آخر یادآور می شود که تهیه کننده این مجموعه محمدجواد امیرانی بود که از مرحله ایده او را همراهی کرده و این انگیزه را داده که خطرات نخستین تجربه شان در ساخت مستند علمی مانع انجام آن نشود.
او یادآور می شود: همینطور فیلمبرداری این مجموعه هم چالش برانگیز بود؛ چون که طراحی زاویه نگاه درست به سوژه برای انتقال حس مستند علمی نیاز به دقت و عبور از عادت های معمول داشت. این وظیفه مهم را کامران اَبَدی پور بر عهده گرفت. تدوین یک مجموعه به شکل گروهی حفظ یکدستی مجموعه را با چالش مواجه می کند ولی تیم سه نفره تدوین به سادگی بر این چالش غلبه کردند. عرشیا خندان، هستی هراتی و کامران ابدی پور اعضای تیم تدوین این مجموعه بودند.
به طور خلاصه، محمدرضا گودرزی مهر، مستندساز در گفتگویی با ایسنا در ارتباط با تولید مستند چه شد که شد با اشاره به اینکه چه بسیار آثاری که خلق نشد و فرصت تحسین نداشت، نه به خاطر این که دیگران به صاحبش اعتماد نکردند، بلکه خود صاحب فکر و ایده جسارت عرضه اش را نداشت، می گوید: جرأت و جسارت ایده پردازی و قدم گذاشتن به سرزمین ناشناخته ها شرط ضروری جهت پیشرفت است. او با اشاره به اینکه روش تازه ای از درمان سرطان مغز، کشف داروی دیابت نوع یک و ساخت پوست زنده در آزمایشگاه برای پیوند به انسان، سه موضوعی هستند که در این مجموعه به آنها پرداخته شده است، توضیح می دهد: قسمت دوم این مجموعه با عنوان گورماهی با مبحث غربالگری دارویی با کمک ماهی های آزمایشگاهی برای کشف داروی دیابت یکی از شگفت انگیزترین سوژه های این مجموعه است که قابل پخش است. گودرزی مهر ضمن اشاره به روند تولید این مستند بیان اینکه پژوهش این مستند در یک پروسه یک ساله و به مرور انجام شد، توضیح می دهد: آشنا شدن با شخصیت ها و جلب اعتماد آنها برای قرار گرفتن مقابل دوربین یکی از سخت ترین و پرچالش ترین بخش های ساخت یک فیلم مستند است.
منبع: limooblog.ir
این مطلب لیمو بلاگ را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط در لیموبلاگ
نظرات بینندگان لیموبلاگ در مورد این مطلب